Dirty day
Blijf op de hoogte en volg Shanah
16 Maart 2014 | Tanzania, Arusha
Welkom!
Het is weer even geleden, dus veel om te vertellen! Ik zal beginnen bij wat algemene informatie over het ziekenhuis wat ik nog niet verteld had. Ngarenaro health center is een klein ziekenhuis met 18 bedden, waar vooral vrouwen komen om te bevallen. Ook is er een gebouw waar prenatale consultaties plaatsvinden, family planning en een plaats waar baby's gewogen en gevaccineerd worden. De zwangere vrouwen moeten op voorhand een zakje met materiaal aankopen. Dit zakje brengen ze mee naar het ziekenhuis wanneer de arbeid begonnen is. In het zakje zitten steriele handschoenen, katoen dat als maandverband dient, hechtdraad, een ampul oxytocine, en bij de beter gestelde mensen zit er ook een navelklem bij. De meesten hebben dit niet bij en dan wordt de navelstreng afgebonden met de rand van een onsteriele handschoen. Nadat de vrouwen bevallen zijn, blijven ze maximum 12uur op de materniteit en gaan daarna naar huis. Indien er complicaties optreden, blijven ze langer of worden ze doorgestuurd.
Deze week was het vooral een rustige week. Wat niet wil zeggen dat we niets hebben meegemaakt. Deze week heb ik de eerste stuitbevalling in mijn studentenleven gezien. En wat een stuitbevalling! Het was de beurt van Fien om een bevalling te doen en ik ging haar assisteren waar ik kon. Ook hadden we hulp van de vroedvrouwen in geroepen omdat we hier nog geen ervaring mee hadden. Hier begint het vreemde aan het verhaal. De vroedvrouw van die dag wist dat het een stuit was en we moesten haar roepen wanneer de vrouw volledige ontsluiting had, dit hadden we gedaan. Toen ik haar ging roepen, zei ze dat ik een andere vroedvrouw die net was aangekomen maar moest roepen. Even later stond de verloskamer vol met andere vroedvrouwen, poestvrouwen en verzorgenden. De regel van de stuitbevalling is dat je de baby niet mag aanraken tot de schouderbladen zichtbaar zijn. Dit probeerden we ook duidelijk te maken aan iedereen die in de kamer stond. Anders slaagt de baby zijn armpjes omhoog waardoor de geboorte moeilijker wordt. Maar ze luisterden niet en een verzorgende deed steriele handschoenen aan en nog voor de beentjes geboren waren trok ze aan de poep om het sneller geboren te laten worden. Hierdoor sloeg de baby zijn armen op en de navelstreng zal geklemd tussen baby en moeder. De dokter en de hoofdvroedvrouw zijn komen helpen en na ongeveer 15 minuten was de baby verlost. De baby zag wit, was slap, gaf geen kik, ademde niet maar had nog een hartslag. Toen het kind geboren was, was al het volk in de verloskamer plots verdwenen. Ik heb samen met de hoofdvroedvrouw de baby een uur lang geballoneerd. Op het moment dat de dokter de baby wilde intuberen, viel de elektriciteit uit. Dit kwam niet gepast! Wonder bij wonder ademde de baby een seconde later! Ik was zo opgelucht! Ik stond ter plaatste te beven op mijn benen, maar toch was ik blij dat de baby erdoor is geraakt! Hij is overgebracht naar Mount Meru en verder weten we niet hoe het met hem is afgelopen. Deze bevalling hebben we met de dokter besproken omdat iemand die niet bevoegd was om een bevalling te doen, deze bevalling had gedaan en ook duidelijk geen kennis had van een stuitbevalling. Ik voelde me ook schuldig omdat ik wist wat er moest gebeuren, en dit probeerde duidelijk te maken, maar niemand luisterde naar ons. De volgende dag heeft hij tijdens de briefing duidelijk gemaakt hoe een stuitbevalling uitgevoerd moet worden en dat enkel mensen die hiertoe bevoegd zijn, dit mogen uitvoeren. Op momenten zoals deze merk ik hoe goed ik mijn theorie ken.
De rest van de week was het kalmer zonder speciale dingen. Ik heb woensdag nog een bevalling kunnen doen en Fien heeft donderdag nog een bevalling kunnen doen. Donderdag hadden we ook een Swahili workshop. Heel fijn! Nu kunnen we al een klein gesprek aangaan in het Swahili. Ook zijn nu veel dingen duidelijker geworden die mensen op straat altijd zeggen :)
Vrijdag was het dirty day. Dirty day is een dag waarop alle vrijwilligers hier in Arusha worden gevraagd om te gaan helpen op een werf, de opbouw van een schooltje voor Masai kinderen in Miserani, van Projects Abroad. De dag hield meer avontuur in dan werken. Onderweg naar het schooltje is onze bus vastgereden in de modder. De bus voor ons had zich 50 meter verder ook vastgereden. Daar stonden we dan, nog enkele kilometers van de werf. Na een tijdje is een jeep ons komen halen die ons in ladingen naar de werf heeft gebracht. Normaal moesten we om 9uur daar zijn en het was ondertussen al voorbij 12uur. Maar dat is Afrika!;) polé polé! Op de werf hebben we water uit putten voor de fundering geschept. De vorige nacht had het hard geregend waardoor deze vol water stonden. Na 2uur werken zijn we terug vertrokken om te gaan lunchen. Na een heerlijke lunch konden we richting huis vertrekken. Maar zoals je misschien kunt voorspellen, had een bus zich weer vast gereden. Deze keer op een helling om op de hoofdweg te kunnen. Kort daarna is hij los geraakt, maar 5 meter verder zat hij weer vast :). Uiteindelijk waren we rond 6uur terug in Arusha waarbij we door de stortregen naar huis zijn gewandeld. De straten stonden volledig onder water, af en toe was er nog een steen zichtbaar. Ik was blij dat ik thuis aangekomen was!
Het weekend wilden we besteden aan onze bachelorproef. Maar omdat de elektriciteit en het water gisteren was uitgevallen (wat regelmatig kan gebeuren en wat wel went :) ), staan we wat achter op onze planning.
Voila, dat was het voor deze keer! Kwaheri en tot de volgende blog!
Het is weer even geleden, dus veel om te vertellen! Ik zal beginnen bij wat algemene informatie over het ziekenhuis wat ik nog niet verteld had. Ngarenaro health center is een klein ziekenhuis met 18 bedden, waar vooral vrouwen komen om te bevallen. Ook is er een gebouw waar prenatale consultaties plaatsvinden, family planning en een plaats waar baby's gewogen en gevaccineerd worden. De zwangere vrouwen moeten op voorhand een zakje met materiaal aankopen. Dit zakje brengen ze mee naar het ziekenhuis wanneer de arbeid begonnen is. In het zakje zitten steriele handschoenen, katoen dat als maandverband dient, hechtdraad, een ampul oxytocine, en bij de beter gestelde mensen zit er ook een navelklem bij. De meesten hebben dit niet bij en dan wordt de navelstreng afgebonden met de rand van een onsteriele handschoen. Nadat de vrouwen bevallen zijn, blijven ze maximum 12uur op de materniteit en gaan daarna naar huis. Indien er complicaties optreden, blijven ze langer of worden ze doorgestuurd.
Deze week was het vooral een rustige week. Wat niet wil zeggen dat we niets hebben meegemaakt. Deze week heb ik de eerste stuitbevalling in mijn studentenleven gezien. En wat een stuitbevalling! Het was de beurt van Fien om een bevalling te doen en ik ging haar assisteren waar ik kon. Ook hadden we hulp van de vroedvrouwen in geroepen omdat we hier nog geen ervaring mee hadden. Hier begint het vreemde aan het verhaal. De vroedvrouw van die dag wist dat het een stuit was en we moesten haar roepen wanneer de vrouw volledige ontsluiting had, dit hadden we gedaan. Toen ik haar ging roepen, zei ze dat ik een andere vroedvrouw die net was aangekomen maar moest roepen. Even later stond de verloskamer vol met andere vroedvrouwen, poestvrouwen en verzorgenden. De regel van de stuitbevalling is dat je de baby niet mag aanraken tot de schouderbladen zichtbaar zijn. Dit probeerden we ook duidelijk te maken aan iedereen die in de kamer stond. Anders slaagt de baby zijn armpjes omhoog waardoor de geboorte moeilijker wordt. Maar ze luisterden niet en een verzorgende deed steriele handschoenen aan en nog voor de beentjes geboren waren trok ze aan de poep om het sneller geboren te laten worden. Hierdoor sloeg de baby zijn armen op en de navelstreng zal geklemd tussen baby en moeder. De dokter en de hoofdvroedvrouw zijn komen helpen en na ongeveer 15 minuten was de baby verlost. De baby zag wit, was slap, gaf geen kik, ademde niet maar had nog een hartslag. Toen het kind geboren was, was al het volk in de verloskamer plots verdwenen. Ik heb samen met de hoofdvroedvrouw de baby een uur lang geballoneerd. Op het moment dat de dokter de baby wilde intuberen, viel de elektriciteit uit. Dit kwam niet gepast! Wonder bij wonder ademde de baby een seconde later! Ik was zo opgelucht! Ik stond ter plaatste te beven op mijn benen, maar toch was ik blij dat de baby erdoor is geraakt! Hij is overgebracht naar Mount Meru en verder weten we niet hoe het met hem is afgelopen. Deze bevalling hebben we met de dokter besproken omdat iemand die niet bevoegd was om een bevalling te doen, deze bevalling had gedaan en ook duidelijk geen kennis had van een stuitbevalling. Ik voelde me ook schuldig omdat ik wist wat er moest gebeuren, en dit probeerde duidelijk te maken, maar niemand luisterde naar ons. De volgende dag heeft hij tijdens de briefing duidelijk gemaakt hoe een stuitbevalling uitgevoerd moet worden en dat enkel mensen die hiertoe bevoegd zijn, dit mogen uitvoeren. Op momenten zoals deze merk ik hoe goed ik mijn theorie ken.
De rest van de week was het kalmer zonder speciale dingen. Ik heb woensdag nog een bevalling kunnen doen en Fien heeft donderdag nog een bevalling kunnen doen. Donderdag hadden we ook een Swahili workshop. Heel fijn! Nu kunnen we al een klein gesprek aangaan in het Swahili. Ook zijn nu veel dingen duidelijker geworden die mensen op straat altijd zeggen :)
Vrijdag was het dirty day. Dirty day is een dag waarop alle vrijwilligers hier in Arusha worden gevraagd om te gaan helpen op een werf, de opbouw van een schooltje voor Masai kinderen in Miserani, van Projects Abroad. De dag hield meer avontuur in dan werken. Onderweg naar het schooltje is onze bus vastgereden in de modder. De bus voor ons had zich 50 meter verder ook vastgereden. Daar stonden we dan, nog enkele kilometers van de werf. Na een tijdje is een jeep ons komen halen die ons in ladingen naar de werf heeft gebracht. Normaal moesten we om 9uur daar zijn en het was ondertussen al voorbij 12uur. Maar dat is Afrika!;) polé polé! Op de werf hebben we water uit putten voor de fundering geschept. De vorige nacht had het hard geregend waardoor deze vol water stonden. Na 2uur werken zijn we terug vertrokken om te gaan lunchen. Na een heerlijke lunch konden we richting huis vertrekken. Maar zoals je misschien kunt voorspellen, had een bus zich weer vast gereden. Deze keer op een helling om op de hoofdweg te kunnen. Kort daarna is hij los geraakt, maar 5 meter verder zat hij weer vast :). Uiteindelijk waren we rond 6uur terug in Arusha waarbij we door de stortregen naar huis zijn gewandeld. De straten stonden volledig onder water, af en toe was er nog een steen zichtbaar. Ik was blij dat ik thuis aangekomen was!
Het weekend wilden we besteden aan onze bachelorproef. Maar omdat de elektriciteit en het water gisteren was uitgevallen (wat regelmatig kan gebeuren en wat wel went :) ), staan we wat achter op onze planning.
Voila, dat was het voor deze keer! Kwaheri en tot de volgende blog!
-
16 Maart 2014 - 16:34
Guus Naulaerts:
Hoi Shana,
Wat een avonturen....en wat fijn dat we dit kunnen volgen.
zoals je zelf al verteld....alles op zijn eigen ritme daar in Afrika.
Dit gaat een belevenis en is een belevenis voor Fien en jezelf waar jullie weer een stukje meer volwassenheid mee zullen krijgen.
Ik geniet in elk geval van jullie reisverhalen.
Nog veel leerplezier en geniet van jullie verblijf daar.
Dikke knuffel vanuit Belgica!
Guus -
16 Maart 2014 - 17:28
Mama:
Amai wat een avontuur he meid k vind het geweldig om je verhaal te lezen een hele ervaring he ik kijk al uit naar de volgende verhaal ik mis je wel ze -
16 Maart 2014 - 17:32
Jordi:
Wat een verhaal k kijk al uit naar het volgende :-) je broertje jordi -
16 Maart 2014 - 23:16
Jempy:
Hakuna matata. (Trek het je niet aan)
Shukrani kwa ajili ya taarifa yako yote. Baridi na kufuata.
Pengine ni shule ngumu.
Uzoefu kupata huko angeweza milele kuja katika Handy.
Hopefully hali ya hewa ni bora kufanya bora yao ili uweze kwenda nyumbani kwa miguu kavu.
Shanah, kufanya zaidi ya hayo na kufurahia wakati mzuri.
Shanah, voor jou zal dit geen probleem zijn om dit te verstaan.
Maar om misverstanden te vermijden hier het bedoelde:
"Bedankt voor al je verslagen. Tof om te volgen.
Het is zo te zien een harde leerschool.
De ervaringen die je daar opdoet kunnen mogelijks nog ooit van pas komen.
Hopelijk zullen de weergoden wat beter hun best doen zodat je ook eens met droge voeten naar huis kan.
Shana, maak er het beste van en geniet van de goede momenten."
Jempy
-
17 Maart 2014 - 13:49
Annemie:
Fijn dat je dit allemaal kunt meemaken. Toch ook leuk dat je merkt dat je opleiding een erg goede basis is waaruit je nu kan werken. Deze ervaring zal je zo veel leren! Niet alleen binnen je beroep, ook voor je mensenkennis, culturele bagage, communicatievaardigheden, zelvertrouwen enz.
Je schrijft trouwens erg goed!
Ik kijk al uit naar je volgende verslag. -
19 Maart 2014 - 18:01
Shanhgeyskens .waarbenjij.nu:
Shana, Het is altijd plezant uw berichten te lezen, Wat een druk programma het is een hele ervaring , iets om nooit meer te vergeten. Geniet ervan .groetjes Jan en Maria -
20 Maart 2014 - 19:11
Gino En Cindy:
hallo, zo te lezen heb je al goede ervaring op gedaan , zowel in het ziekenhuis als buiten het ziekenhuis. met vallen en opstaan hé . letterlijk en figuurlijk :) . Bend vraagt regelmatig naar zijn aapje. We blijven je volgen hoor. groetjes van ons vijfjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
