The unexpected twin
Blijf op de hoogte en volg Shanah
21 Maart 2014 | Tanzania, Arusha
Deze week hebben we nachtshiften gedaan, welgeteld 3. De shiften beginnen om 19uur en eindigen om 7u-7.30u. Jawel, lange nachten! Dit omdat we voor de donker daar moeten zijn en pas mogen vertrekken als het terug licht is, voor onze eigen veiligheid. Ik had voordien nog nooit een nacht moeten doen, dus dit was ook weer een ervaring rijker.
Maandag was onze eerste nacht. Ik was wel wat zenuwachtig daarvoor. Maar het was een productieve nacht! Elk hebben we 2 bevallingen kunnen doen. De vroedvrouwen van die nacht lieten alles aan ons over. Wij deden het werk, en zij zaten op hun bed te wachten tot wij klaar waren zodat ze konden gaan slapen. Af en toe kwam 1 vroedvrouw eens een kijkje nemen in de verloskamer. Dat was de vriendelijkste van de nacht. De andere vroedvrouwen dachten precies alleen maar aan slapen. Rond 12uur waren 3 vrouwen bevallen. Dus we hadden even rust daarna. Tussen 3u en 4u ’s nachts kwam de dokter van wacht binnen, zat! Hij stonk enorm naar de alcohol en ik vond het niet verantwoord dat hij er was. Ik voelde mij ook helemaal niet op mijn gemak. Hij liep voortdurend rond en stoorde de vrouwen die op de materniteit lagen. Er was nog 1 vrouw binnen in arbeid. Daar heeft hij ook nog lang bij gestaan. Ik wist niet wat ik moest denken. We vroegen aan de vroedvrouwen of dit vaak zo is en zij bevestigden dit. Ze deden er ook niets aan! Dit vond ik niet normaal. Iets daarna is de vrouw bevallen. Rond 5u is de zatte dokter vertrokken om het nachtverslag op te maken. Ik was gerust wanneer hij weg was en ik hoopte dat hij die nacht niet meer ging terug komen!
De volgende nacht stonden we met leuke vroedvrouwen. Voor we vertrokken zei ik nog tegen Fien dat ik hoopte dat deze nacht die dokter niet meer ging binnenvallen. De nacht was rustig begonnen. Één van de vroedvrouwen hadden kanga’s bij om te verkopen. Mooie kanga’s! Ze probeerde ook aan ons te verkopen door de kanga’s rond ons te binden :). Er waren enkele vrouwen in arbeid binnen. Rond middernacht hadden we elk een bevalling gedaan. Dus konden we weer even rusten. Na een tijdje was het gedaan met rusten. Ik werd wakker en zag dat de vrouw in arbeid in de verloskamer was, ze was ons niet komen roepen. Ik zei tegen Fien dat ik wel een kijkje ging nemen. De vrouw lag op de verlostafel en het hoofdje was zichtbaar. Ik riep Fien dat ze snel moest komen terwijl ik zo vlug mogelijk mijn handschoenen aan het aandoen was. Normaal doen we een paar onsteriele met daarover steriele handschoenen aan. Maar nadat ik 1 steriele aan had getrokken, had ik geen tijd meer voor de andere! Zo snel ging het! De bevalling was goed verlopen. Het was een overloop van vrouwen in arbeid die ’s nachts binnen kwamen! We hadden onze bezigheid terwijl de andere vroedvrouwen rustig in hun bed lagen. Ze bleven maar op de deur van het ziekenhuis kloppen. Ik was enorm blij dat ik na 45min wandelen naar huis eindelijk in mijn bed kon!
3uur later, rond 11uur, zijn we moeten opstaan omdat er een uitstap gepland was met de medische vrijwilligers. We gingen naar het slangenbeten ziekenhuis in Miserani. Het was interessant in het ziekenhuis. Ik had alleen verwacht dat we echte wonden gingen kunnen zien, maar het bleef bij verbanden en foto’s van wonden. Maar dan nog was het zeker de moeite! Daarna zijn we een kijkje gaan nemen in het snake park waar verschillende slangen en andere dieren zoals krokodillen, uilen, apen, enz te zien zijn. Ook hebben we op een dromedaris gereden! Wat een kanjer van een beest! Zo hoog! Maar het was fijn!
Die avond ging onze laatste nachtshift van de week in. Ik was zo moe en hoopte een beetje op een rustige nacht. Maar als je dit hoopt, is het meestal het tegenovergestelde. En dat was ook zo. We kwamen aan en er was slechts 1 vrouw in arbeid binnen die nog niet veel last had. Het leek dus in het begin vrij kalm. Even later kwamen 2 vrouwen binnen. Eentje had veel last maar had nog geen volledige ontsluiting dus zei kon nog even naar de arbeidsruimte. Op het dossier van de andere vrouw stond dat ze nu ongeveer 28 weken was. Maar ze had een vrij grote buik voor 28 weken. Fien luisterde naar de harttonen die goed waren en ging de fundushoogte na. Er waren geen tekenen van te veel vruchtwater ofzo dus de vroedvrouw zei dat de vrouw gewoon een verkeerde datum had opgegeven waardoor de uitgerekende bevallingsdatum te vroeg was. Wanneer we aan de buik voelde was deze overal hard, we konden moeilijk voelen hoe het kind juist lag. Ik onderzocht de vrouw en merkte op dat het een stuitligging was en ze had 7cm ontsluiting. De mannelijke vroedvrouw van die nacht wilde ook eens onderzoeken. Toen hij dit deed, braken de vliezen. Een hele waterval! En hij merkte ook op dat het een stuit was. Doordat de vliezen gebroken waren, had ze nu volledige ontsluiting waardoor de voetjes van de baby na 5min zichtbaar waren! Ik maakte me klaar om de bevalling te doen en Fien maakte warme doeken klaar om de baby op te vangen. Dit ging mijn eerste stuitbevalling zijn en ik wilde het goed doen! Ik heb wel 5 keer gezegd tegen al de vroedvrouwen dat ze de baby niet mochten aanraken tot de schouderbladen zichtbaar waren. Ze bleven er goed af tot de mannelijke vroedvrouw zag dat de navelstreng rond de beentjes zagen en hij verwijderde deze. Toen heb ik terug duidelijk gemaakt dat hij ervan af moest blijven en ik hoopte dat de armpjes nog niet opgeslagen waren. Het ging vlot. Toen de schouderbladen zichtbaar waren, heb ik het kind met een warme doek vast genomen en volledig verlost. Ik was zo trots dat het zo goed was gegaan! Fien zorgde voor de baby die een moeilijkere start had. Het jongentje woog 2.2kg, wat niet veel is. Ik wilde voelen aan de baarmoeder of deze hard was tot ik opmerkte dat de buik nog zo groot was. Op dat moment riep ik: ‘Fien! Daar zit er nog ene in!’. Fien kwam voelen aan de buik en ik had gelijk. Toen ik voelde hoe de baby lag, voelde ik een hoofd en de vliezen van de andere vruchtzak waren nog niet gebroken. Deze braken wanneer de moeder perste en het andere kindje was 10 minuten na haar broertje geboren. Maar ze was enorm klein! Ondanks dat deed ze het beter dan haar broer. Fien nam haar onmiddellijk weg, woog haar en pakte haar in. Ze woog slechts 1.6kg. Ik verloste de placenta, dat er maar 1 was, zorgde voor de moeder. Wat een ervaring! Mijn eerste stuitbevalling en mijn eerste tweeling. Ik was zo trots op mezelf en Fien had me enorm goed geassisteerd wat je wel nodig hebt bij zo’n bevalling. Wat een team! De vroedvrouwen en de dokter van wacht waren enorm trots op ons. Ze zagen dat wij wisten wat we deden en kwamen ons advies vragen wat er moest gebeuren met de tweeling. We hebben argumenten gegeven waarom deze getransporteerd moeten worden naar Mount Meru en ze knikten enthousiast.
Een dik kwartier later was de andere vrouw volledig. Fien heeft deze bevalling gedaan en daarna hebben we de tweeling naar Mount Meru getransporteerd. Later die nacht was er nog een bevalling die ik heb gedaan waarbij ik ook heb mogen hechten. Hier zijn veel leerkansen om te hechten die we met beide handen grijpen!
Uit deze nacht heb ik geleerd dat wanneer er een vrouw binnenkomt die slechts 28 weken zwanger is en een vrij grote buik heeft, je ook moet denken aan een tweeling :).
Dit was weer mijn verhaal van deze week, veel leesplezier en ik hou jullie op de hoogte!
Maandag was onze eerste nacht. Ik was wel wat zenuwachtig daarvoor. Maar het was een productieve nacht! Elk hebben we 2 bevallingen kunnen doen. De vroedvrouwen van die nacht lieten alles aan ons over. Wij deden het werk, en zij zaten op hun bed te wachten tot wij klaar waren zodat ze konden gaan slapen. Af en toe kwam 1 vroedvrouw eens een kijkje nemen in de verloskamer. Dat was de vriendelijkste van de nacht. De andere vroedvrouwen dachten precies alleen maar aan slapen. Rond 12uur waren 3 vrouwen bevallen. Dus we hadden even rust daarna. Tussen 3u en 4u ’s nachts kwam de dokter van wacht binnen, zat! Hij stonk enorm naar de alcohol en ik vond het niet verantwoord dat hij er was. Ik voelde mij ook helemaal niet op mijn gemak. Hij liep voortdurend rond en stoorde de vrouwen die op de materniteit lagen. Er was nog 1 vrouw binnen in arbeid. Daar heeft hij ook nog lang bij gestaan. Ik wist niet wat ik moest denken. We vroegen aan de vroedvrouwen of dit vaak zo is en zij bevestigden dit. Ze deden er ook niets aan! Dit vond ik niet normaal. Iets daarna is de vrouw bevallen. Rond 5u is de zatte dokter vertrokken om het nachtverslag op te maken. Ik was gerust wanneer hij weg was en ik hoopte dat hij die nacht niet meer ging terug komen!
De volgende nacht stonden we met leuke vroedvrouwen. Voor we vertrokken zei ik nog tegen Fien dat ik hoopte dat deze nacht die dokter niet meer ging binnenvallen. De nacht was rustig begonnen. Één van de vroedvrouwen hadden kanga’s bij om te verkopen. Mooie kanga’s! Ze probeerde ook aan ons te verkopen door de kanga’s rond ons te binden :). Er waren enkele vrouwen in arbeid binnen. Rond middernacht hadden we elk een bevalling gedaan. Dus konden we weer even rusten. Na een tijdje was het gedaan met rusten. Ik werd wakker en zag dat de vrouw in arbeid in de verloskamer was, ze was ons niet komen roepen. Ik zei tegen Fien dat ik wel een kijkje ging nemen. De vrouw lag op de verlostafel en het hoofdje was zichtbaar. Ik riep Fien dat ze snel moest komen terwijl ik zo vlug mogelijk mijn handschoenen aan het aandoen was. Normaal doen we een paar onsteriele met daarover steriele handschoenen aan. Maar nadat ik 1 steriele aan had getrokken, had ik geen tijd meer voor de andere! Zo snel ging het! De bevalling was goed verlopen. Het was een overloop van vrouwen in arbeid die ’s nachts binnen kwamen! We hadden onze bezigheid terwijl de andere vroedvrouwen rustig in hun bed lagen. Ze bleven maar op de deur van het ziekenhuis kloppen. Ik was enorm blij dat ik na 45min wandelen naar huis eindelijk in mijn bed kon!
3uur later, rond 11uur, zijn we moeten opstaan omdat er een uitstap gepland was met de medische vrijwilligers. We gingen naar het slangenbeten ziekenhuis in Miserani. Het was interessant in het ziekenhuis. Ik had alleen verwacht dat we echte wonden gingen kunnen zien, maar het bleef bij verbanden en foto’s van wonden. Maar dan nog was het zeker de moeite! Daarna zijn we een kijkje gaan nemen in het snake park waar verschillende slangen en andere dieren zoals krokodillen, uilen, apen, enz te zien zijn. Ook hebben we op een dromedaris gereden! Wat een kanjer van een beest! Zo hoog! Maar het was fijn!
Die avond ging onze laatste nachtshift van de week in. Ik was zo moe en hoopte een beetje op een rustige nacht. Maar als je dit hoopt, is het meestal het tegenovergestelde. En dat was ook zo. We kwamen aan en er was slechts 1 vrouw in arbeid binnen die nog niet veel last had. Het leek dus in het begin vrij kalm. Even later kwamen 2 vrouwen binnen. Eentje had veel last maar had nog geen volledige ontsluiting dus zei kon nog even naar de arbeidsruimte. Op het dossier van de andere vrouw stond dat ze nu ongeveer 28 weken was. Maar ze had een vrij grote buik voor 28 weken. Fien luisterde naar de harttonen die goed waren en ging de fundushoogte na. Er waren geen tekenen van te veel vruchtwater ofzo dus de vroedvrouw zei dat de vrouw gewoon een verkeerde datum had opgegeven waardoor de uitgerekende bevallingsdatum te vroeg was. Wanneer we aan de buik voelde was deze overal hard, we konden moeilijk voelen hoe het kind juist lag. Ik onderzocht de vrouw en merkte op dat het een stuitligging was en ze had 7cm ontsluiting. De mannelijke vroedvrouw van die nacht wilde ook eens onderzoeken. Toen hij dit deed, braken de vliezen. Een hele waterval! En hij merkte ook op dat het een stuit was. Doordat de vliezen gebroken waren, had ze nu volledige ontsluiting waardoor de voetjes van de baby na 5min zichtbaar waren! Ik maakte me klaar om de bevalling te doen en Fien maakte warme doeken klaar om de baby op te vangen. Dit ging mijn eerste stuitbevalling zijn en ik wilde het goed doen! Ik heb wel 5 keer gezegd tegen al de vroedvrouwen dat ze de baby niet mochten aanraken tot de schouderbladen zichtbaar waren. Ze bleven er goed af tot de mannelijke vroedvrouw zag dat de navelstreng rond de beentjes zagen en hij verwijderde deze. Toen heb ik terug duidelijk gemaakt dat hij ervan af moest blijven en ik hoopte dat de armpjes nog niet opgeslagen waren. Het ging vlot. Toen de schouderbladen zichtbaar waren, heb ik het kind met een warme doek vast genomen en volledig verlost. Ik was zo trots dat het zo goed was gegaan! Fien zorgde voor de baby die een moeilijkere start had. Het jongentje woog 2.2kg, wat niet veel is. Ik wilde voelen aan de baarmoeder of deze hard was tot ik opmerkte dat de buik nog zo groot was. Op dat moment riep ik: ‘Fien! Daar zit er nog ene in!’. Fien kwam voelen aan de buik en ik had gelijk. Toen ik voelde hoe de baby lag, voelde ik een hoofd en de vliezen van de andere vruchtzak waren nog niet gebroken. Deze braken wanneer de moeder perste en het andere kindje was 10 minuten na haar broertje geboren. Maar ze was enorm klein! Ondanks dat deed ze het beter dan haar broer. Fien nam haar onmiddellijk weg, woog haar en pakte haar in. Ze woog slechts 1.6kg. Ik verloste de placenta, dat er maar 1 was, zorgde voor de moeder. Wat een ervaring! Mijn eerste stuitbevalling en mijn eerste tweeling. Ik was zo trots op mezelf en Fien had me enorm goed geassisteerd wat je wel nodig hebt bij zo’n bevalling. Wat een team! De vroedvrouwen en de dokter van wacht waren enorm trots op ons. Ze zagen dat wij wisten wat we deden en kwamen ons advies vragen wat er moest gebeuren met de tweeling. We hebben argumenten gegeven waarom deze getransporteerd moeten worden naar Mount Meru en ze knikten enthousiast.
Een dik kwartier later was de andere vrouw volledig. Fien heeft deze bevalling gedaan en daarna hebben we de tweeling naar Mount Meru getransporteerd. Later die nacht was er nog een bevalling die ik heb gedaan waarbij ik ook heb mogen hechten. Hier zijn veel leerkansen om te hechten die we met beide handen grijpen!
Uit deze nacht heb ik geleerd dat wanneer er een vrouw binnenkomt die slechts 28 weken zwanger is en een vrij grote buik heeft, je ook moet denken aan een tweeling :).
Dit was weer mijn verhaal van deze week, veel leesplezier en ik hou jullie op de hoogte!
-
21 Maart 2014 - 19:11
Alien (van Fien):
Hoi hoi!
Amai amai! Wat een verhaal! Ik ben stiekem toch wat jaloers hoor! ;)
Zeker nu een tweeling én een stuit! Zotte dingen!
Dikke proficiat!!
Heel veel groetjes daar ook aan Fien ;)
xx
Alien -
21 Maart 2014 - 19:30
Nena:
Wat doen jullie dat goed ginder!
Jullie mogen trots zijn! En dat moet inderdaad een topteam zijn ;)!
Succes nog!
Groetjes
x Nena -
21 Maart 2014 - 19:57
Lydie:
Amai, het was een spannend verhaal! Jullie zijn SUPER en ben trots op jullie. Dikke knuffels xx -
22 Maart 2014 - 17:25
Ilse:
Jullie zijn een super goei team!
Groetjes xxx
-
22 Maart 2014 - 20:53
Sofie:
Amai wat een week! Ben wel blij da jullie er zoveel ervaring kunnen opdoen en dat het super meevalt ginder8 Gelle doet da echt goe! Op naar het volgende verhaal ;-) x
-
24 Maart 2014 - 08:46
Guus:
Hoi Shana,
wat een avonturen daar in dat warme land.
wat me wel opvalt is......jullie zijn een goed team!
Toch wel fijn dat je samen met Fien daar bent....dat je op elkaar beroep en hulp kan vragen tijdens jullie bevallingen.
Als jullie aan dit tempo doorgaan dan zullen er veel baby s door jullie opgevangen worden!
Geniet ervan wij kijken al uit naar de volgende avonturen die we kunnen lezen.
Veeeeeel plezier.
Grtjs Guus -
25 Maart 2014 - 13:31
Annemie:
Mooi verslag! Het moet heerlijk zijn voor jullie om zelf zo veel te kunnen/ mogen doen. En ook om te merken dat jullie gerespecteerd worden door de 'locals'. -
25 Maart 2014 - 18:22
Papa:
Hoi,lieve meid,
Als ik het zo lees hebben jullie samen al heel wat avonturen beleefd.
De ervaringen die jullie daar opdoen ,zijn alleen maar goed voor jullie opleiding en komen misschien van pas bij uw latere werk. Bij het lezen van uw verhalen of avonturen kan ik enkel maar vaststellen dat ge samen met fien een bekwaam en fijn team vormt.Doe zo verder,ik ben trots op je,
vele knuffels en verder nog veel plezier,
Groetjes , Papa XXX
-
26 Maart 2014 - 08:55
WIJKPOLITIE LEOPOLDSBURG:
Hoi SHANA,
Vanuit het verre kantoor van de wijkpolitie LEOPOLDSBURG sturen we je ook eens een berichtje, want aan je papa kunnen we niet veel vragen aangezien hij na zijn kwetsuur van een maand nu twee weken (=verdiend ??) verlof heeft. Ik vermoed dan ook dat hij zich volop zal voorbereiden op een groot ontvangstfeest bij je terugkomst. En kijkt hij ook volop hiernaar uit, want hij zag je wel met een zeer klein hartje vertrekken. Want dit zou je niet verwachten in zo'n kathedraal van een lichaam hè ? Voor de rest alles goed met U en je collega's ? En nog enkele weken doorzetten en dan kan je volop genieten van je ZEKER verdiend verlof de laatste twee weken. -
28 Maart 2014 - 13:17
Laura En Myrthe:
Heej Shanah
Zo te horen heb je veel plezier in Tanzania
Ik ben er zeker van dat de vroedvrouwen ginder heel blij zijn met jullie hulp :-)
En kunnen ze nog veel van jullie leren
Maak er nog een toffe reis van !
Tot in mei :-)
Groetjes Laura en Myrhte !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
